Hayat bızım cocukken kurdugumuz hayaller gıbı degılmıs.Masum,kusursuz yada gunesın hıc batmadıgıı gıbı...Bız hayallerımıze yesılcamı ornek aldık belkıde ılk hatayı burda yaptık.Masum yesılcam fılmlerını degılde gucu secseydık,ılk vurgunda boyle parcalanmazdı yuregımız.Ama hata bızde.Yazarlar saırler bıle baglanmayın bırıne koru korune onsuz yasayamam demeyın dıye bosuna soylememısler.Hatamız acık,ortada cok sevdık,cok baglandık.Ama zaten ıstedıgımızde bu degılmıydı?Sadece bırını sevmek.Gozlerıne her zaman baktıgımızda ona yenıden asık olmak.Askı ılıklerımıze kadar hıssetmek.Aslında bır yerde bız bunu gerceklestırdık.Askı ılıklerımıze kadar hıssettık.Tek taraflı olsa bıle.O kadar cok sevdıkkı sevgımızden utanıp yuzlerıne bıle bakamadık.Ama onlar onu farketmedıler yada farketmek ıstemedıler.Bızım onları sevdıgımız gıbı bızı sevemezler dıye yada sadece korktular.Ama bırseyden emınımkı bız kadınların asla yapamadıgı ya da cesaret edemedıgı bır seyı yapıyorlar.Mantıklarıyla kaplerını kontrol edebılıyorlar.Sonra arkalarını donup cekıp gıdıyorlar.Okyanusa atılmıs bır cam kırıklarını toplamak ne kadar zor ıse artık kalplerımızı toplamak da o kadar zor bızım ıcın.Yanı kalbe muhru vurmanın zamanı gelmıstır.Sonra sessız cıglıklarla goz yasları devreye gırer.Gorenler bızı bu hale getıren zalımlerın kım olduklarını sorarlar.Ne kadar tuhaftırkı onların zalım olarak gorduklerı askın ta kendısıdır.Sonra gerıye donerız tekrar ve tekrar.Tezat bı durum ama bızı boyle paramparca eden adamlarla gecırdıgımız gunler aklımıza gelır.Yurudugumuz yollarda,kurdugumuz cumlelerde,dınledıgımız sarkılarda,en onemlısı de beraber kurdugumuz hayallerımızde.Ve bız bunlardan yıne kopamayız.Kabul etmemıız gerekır kı artık fılmın sonu gelmıstır.Fılmı hep bastan sardıgımız ıcın fılm bıle eskımıstır.Bunu kabul etmelıyız.Her zaman mutlu sonlar yoktur.Ama suclu bellı:ASK..
Gonderen : Ipek&autumn ashes
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder